Czym dla mnie jest wolontariat?

Przeczytaj świadectwo wolontariuszki, która – choć sama jest już seniorką – od lat pomaga innym osobom, zwłaszcza schorowanym i niepełnosprawnym.

Mój wolontariat wynika z autentycznej potrzeby serca, a nie z chwilowej mody. Jako wolontariuszka doświadczam, że kontakt z ludźmi jest niezastąpioną formą przeciwdziałania izolacji oraz samotności.

Do zadań  wolontariusza – opiekuna osób starszych i niepełnosprawnych – zostałam przygotowana dzięki cyklowi szkoleń i warsztatów realizowanych przez Rodzinę Kolpinga w Bochni, w tamtejszym Kolpingowskim Klubie Seniora. Zdobyłam certyfikat opiekuna osób starszych.

Po zakończeniu projektu „SOS dla seniora”, w ramach którego także działałam jako wolontariuszka, kontynuuje swój wolontariat. Pomagam swoim podopiecznym zrobić zakupy czy wyjść do lekarza, często też z nimi rozmawiam.

Warto wyciągać rękę do potrzebujących i pokazać osobie starszej, niedołężnej lub niepełnosprawnej, że życie nie kończy się na ich smutku czy chorobie. Tego etapu nie trzeba spędzać samotnie w pustym mieszkaniu, skupiając się na troskach i zmartwieniach. Takie osoby potrzebują dużo serca i wsparcia, okazywanego chociażby poprzez drobne gesty, np. odwiedziny lub rozmowę telefoniczną.

Udzielam się również jako wolontariuszka w Małopolskim Związku Osób Niepełnosprawnych oraz w programie „Anioł Stróż” w Bochni. Wspieram osoby niepełnosprawne, które dzięki mojej pomocy mogą uczestniczyć w różnych wydarzeniach np. prelekcjach, ogniskach, wieczorkach tanecznych czy spacerach po mieście. Moim podopiecznym, mimo ich problemów ze zdrowiem – uśmiech nie schodzi wtedy z twarzy!

Wśród tych osób czuję się świetnie i …taka spełniona. Pragnęłabym móc jak najdłużej im pomagać. Dla nich zawsze znajduję czas. Bo… „życie jest lepsze, gdy jesteśmy szczęśliwi, ale najlepsze jest wtedy, gdy inni są szczęśliwi dzięki nam”.

Seniorka z Bochni